project

was, maar een mooi album opleverde onder het Candid label. Onder leiding van Mingus met Max Roach in 1960 opgenomen. Het lijkt mij wel wat, in navolging van de Newport Rebels, The North Sea rebels met de vele getalenteerde jazzmusici een alternatief jazzfestivalletje in Den Haag, North Sea parcjazz rebels. Ach ik droom maar wat. We trapten af met "a salute to Jim Hall" met onder andere Rozenwinkel, Tony Overwater, van der Grinten en Tineke Postma. Na een paar nummers kwam Tineke Postma spelen en ik moest denken aan Ralph Gleasons Jazzcasuals nog in zwart wit 1961, met Jim Hall, Sonny Rollins, Bob Cranshaw bass en Ben Riley drums. Het was aandoenlijk om te horen, dat de tape naar de tien jaar geleden overleden Jim Halls weduwe opgestuurd wordt. Ik viel met mijn neus in de boter bij een vette drumsolo van Allan Mednard van het Brandee Younger trio gevolgd door het serene kristalheldere harpspel van Younger tijdens een uitvoering van een Alice Coltrane nummer. Zij en Lakecia Benjamin zijn Coltranianen en ontmoetten elkaar voor het eerst hier op NSJ. Ze waren meten into each other en beloofden snel met elkaar te gaan spelen en dat gebeurde zondag al. Toen kwam Miller, Marcus Miller, he is Boss. De zaal was bloedheet en het publiek als sardientjes op elkaar gepakt. Velen zaten op de grond, loom en vermoeid door de hitte, maar niets willen miss van Marcus. Hij deed zijn ding, goed. steengoed als altijd met zijn handpalm op de snaren ‘slap’. Hij stal wel mijn hart en kippenvel toen hij terugging naar 1958 en een perfecte Miles speelde, heerlijk. Dank je Marcus Miller. Wat is er zo bijzonder aan Kenny Garrett? Nou, hij neemt je mee naar een andere dimensie. Muziek is een kunstwerk in de tijd. Hij maakt een kunstwerk in de tijdruimte. Wat een totaal andere wereld dan van zijn vriend Marcus. Het klapstuk van de avond was voor mij, en ik ben meteen verliefd, wat ik niet snel word, Lakecia Benjamin. Ik noemde haar al een keer. Net als Younger helemaal Coltrane. Zij geeft een andere betekenis aan de altsax Tranesax, wat een knetterende energie, met de 25 daily excersises van Hyacinthe Klosé als vingeroefening en ‘A Love Supreme’ startritueel blies ze mij compleet van de sokken. Zij is de beste, na Bird, Peppertje en Mclean, nu miss Tranesax Benjamin. De jazz is definitief uit de as herrezen, wat toepasselijk is is de naam van haar nieuwe album ‘Phoenix’.

North Sea Jazz 2023

The Golden Adge

Eric Hoogendorp schrijft

Haalt jazz de eenentwintigste eeuw, was de wat gevleugelde uitspraak, waarover de in 2012 overleden bevriend schrijver en jazzmaatje Bernlef en ik regelmatig discussieerden. We ontmoeten elkaar bijna dagelijks in Café Bedier bij het Vondelpark, waar hij lunchte en ik was meubilair. Het was eind jaren negentig en de hoogtijdagen van de CD. We gaven elkaar tips over wat we moesten kopen. De jazz was al een paar keer uit de as herrezen de laatste decennia. Het was enige jaren na de bekende jazzfoto van de meeste bekende Nederlandse jazzmuzikanten op 2 juli 1996 11 uur s ’ochtends in Haarlem, ‘A Great Day in Haarlem’. Naar voorbeeld van de bekendste jazzfoto ooit ‘A Great Day in Harlem’ 12 november 1958 in Harlem NY met alle grote jazzmusici. We wisten toen nog niet, dat de broertjes Van der Feen al op Northsea hadden gespeeld in 1995 op 15 en 13-jarige leeftijd, Paul sax en Clemens bas. Zij zouden behoren tot de kleine golf jazzmuzikanten die enige jaren na de internet crisis , met onder andere Joris Roelofs, Tineke Postma, Jesse Ruller, de 4 broertjes Van der Feen en vele andere getalenteerde muzikanten. Het lijkt wel, of er een maatschappelijke crisis nodig is om talenten te laten floreren. Zo ook enige jaren na de bankencrisis, met Onno Govaerts, Guillermo Celano en vele anderen die toen doorbraken. De laatste crisis, de Coronacrisis, gaf een kleine tsunami van talent in de postcorona tijd. Tristan Ebbe Smidt en Tom Hennekes zijn enige voorbeelden van de stroom aan talenten. Ook dit jaar weer is het nu officieel NN NSJ hetende Northsea Jazz programma tjokvol met vele artiesten en totaal uitverkocht. De nadruk ligt dit jaar natuurlijk op 150 jaar bevrijding van de tot slaaf gemaakten en genderneutraliteit, antiracisme en dat moet ook. Met vele rap en Hip-Hop artiesten. De jazz kwam ook goed aan bod en was regelmatig verdeeld over de zalen. Het was zaterdag de heetste dag van het jaar en totaal uitverkocht. De sfeer was gemoedelijk en door de hitte was iedereen wat loom. Het swingen lukte daarom niet altijd, maar iedereen had het naar de zin. Ik moest denken aan Newport jazz 1960, dat toen ook veel te druk en commercieél werd aan het eind van ‘The Golden Age’ of jazz. Toen ontstond ‘The Newport Rebels’, wat slechts een kort leven beschoren