Nieuw album raakt de ziel
We came a long way - Lone
ZOETERMEER/VLAARDINGEN - Het titelnummer van het jongste album van Lone, het liefst zevende muzikale kindje van Ferdinand Bakker en Michel van Dijk, zou prima hebben gepast als afsluiter van de film Into the Wild (2007). Althans, als hoofdrolspeler tegen wil en dank - Chris McCandless a.k.a. Alexander Supertramp - niet geheel alleen van Atlanta naar Alaska was gereisd en niet van giftige planten en wortels had gegeten.
Wie de film kent, die weet dat met de hartverscheurende muziek van Eddie Vedder ook niets mis is, maar de verse boreling Lone had hier zeker niet misstaan.
Het pad van zanger Michel van Dijk en gitarist/violist Ferdinand Bakker is gelukkig veel langer dan de 24 jaar die McCandless leven omvatte. De twee leerden elkaar in 1974 kennen en zijn nog altijd vrienden. Wellicht voor het leven. Vanuit de Amsterdamse Parkstudio’s waar de enige niet-student Michel van Dijk vrijwel dagelijks op de scooter naar toe tufte, hebben alle Lone-albums van basisidee tot volwassen plaat het levenslicht gezien. De studio als baarmoeder van twee muzikale baarvaders.
Afgelopen maandag 28 april de release van We came a long way. Ingeleid door Constant Meijers, die naast o.a. muziekboeken schrijven en tv-programma’s maken tijdens de presentatie ook blijk gaf van liefdevolle en een tikje vileine humor zoals enkel oude vrienden die past, genoten de gasten (waaronder oud-Alquin-kompanen Ronald Ottenhoff en Job Tarenskeen) van een uurtje gevoelvolle muziek.
We Came a Long Way (overigens niet te verwarren met de noord-Franse en tegen Luxemburg aangeplakte plaats Longwy, red.) is een duidelijk en eerlijk product, ontsproten vanuit twee muzikale harten. Met titels als You gave me stories, I won’t regret en It’s alright mag de strekking, gelijk Édith Piaf indertijd, duidelijk zijn. Bakker en Van Dijk hebben nergens spijt van. En waarom zouden ze?
In de Boerderij speelde Lone unplugged. Slechts begeleid door de subtiele toetsen van progrocker Clemens Steenweg van For Absent Friends kwam de muziek daar waar het hoort: direct vanuit het binnenoor, lang shamer een aambeeld, zo in het hart.
Er staan later dit jaar nog een aantal optredens gepland. Dan mét band. Wie interesse heeft surft best naar: https://loneproject.nl. Via de sites van bijvoorbeeld Concerto/Platomania en Sounds in Delft kun je het album (lp en/of cd) ook bestellen als je dit nog niet had gedaan.
Tekst
Peter Joore
Fotografie
Ranjani Nirosha
02-05-2025. Copyright 2025
JC Cherry
Nederland is een geweldige band rijker
Geen gewone band, maar een krachtige blues/rock sensatie die al volle zalen verovert! Opgericht door gitarist Jelle en zangeres Conchita belooft JC Cherry een muzikale reis vol energie en emotie.
Als fotografe kreeg ik het verzoek om deze band vast te leggen, die mogelijk, na hun eerste single 'Don't Walk Away' zelfs eind dit jaar al hun debuutalbum uitbrengt.
Met veel plezier heb ik deze opdracht voltooid.
Hier is een kleine selectie van mijn werk.
Wil je op de hoogte blijven van deze opkomende sensatie? Volg JC Cherry op Facebook. Ook daar kunnen jullie mijn werk vinden van de fotoshoot die we deden op een bijzondere plek.
Spirits is het muzikale verhaal over de spirituele achtergrond van Michael Varekamp en zijn muzikale vriendengroep. Zoals bij velen gaf de pandemie bij gebrek aan externe prikkels aanleiding tot zelfreflectie. Dit leidde dat tot een innerlijke reis naar zijn artistieke essentie. Er diende zich een bonte mengeling van inspiratiebronnen aan. Voorouders uit diverse windstreken zoals Trinidad & Tobago, Noord Afrika en Frankrijk, uiteenlopende muzikale voorbeelden zoals Miles Davis, Louis Armstrong, Wayne Shorter, Toumani Diabaté en natuurlijk zijn eigen kinderen.
De muziek op Spirits is ruimtelijk en uitgerekt en verzinkt in klanken waarin men soms van het ene punt naar het ander gaat, en soms juist steeds dieper graaft in een groove of klankbeeld.
Het gehele gezelschap gaat een intuïtieve verbinding aan waarbij iedereen put uit zijn eigen achtergrond en artistieke bibliotheek. Dit levert intense en kleurrijke muziek op waarbij het meditatieve element niet wordt geschuwd.
De bezetting bestaat uit Varekamp’s vaste band met Erik Kooger op drums, Harry Emmery op bas, Wiboud Burkens op toetsen en de uit Rusland afkomstige tenorsaxofonist Dmitri Chapeau. De lijnen in dit gezelschap zijn lang en diep. De samenwerking gaat soms al dertig jaar terug en men is met elkaar actief binnen verschillende stijlen in de jazz. De basis van deze veelzijdigheid ligt in het besef dat de hele jazzgeschiedenis een is. Een uitgestrekt gebied met verschillende dialecten.
Dialecten die de basis vormen voor weer een hoogstpersoonlijk dialect.
MORE ELEKTRA
MICHAEL VAREKAMP & JEROME HOL
Het begon allemaal met een soort visioen. Een visioen waarin Miles Davis en Jimi Hendrix samen een plaat maken. Eind oktober 2018 verscheen het dubbelalbum Elektra met in de hoofdrollen trompettist Michael Varekamp en gitarist Jerome Hol. Magazine Jazzflits schreef zelfs ‘Ik betwijfel of Miles en Jimi een betere plaat gemaakt zouden hebben’. Inmiddels is het tijd voor een nieuwe Elektra plaat: More Elektra.
Opnieuw duiken Michael Varekamp en zijn muzikale clan in het diepe zonder vangnet en volgen zij het adagium dat de enige afspraak die er is, is dat er geen afspraak is. Zich hierin totaal onderscheidend van iedere andere Nederlandse jazzgroep. Totale improvisatie waarbij de band elkaar blindelings vertrouwt en een intuïtieve manier van samenspel heeft ontwikkeld. Uitgangspunt is de muzikale bibliotheek en het scala aan muzikale ervaringen dat in ieders hoofd en hart zit.
Omfloerste, dreigende ritmes die plots overgaan in verstilde soundscapes. Virtuoze gitaarsolo’s, de trompet speelt een lyrisch duet met de toetsen dat plots overgaat in een woest punkjazz collectief, stampende grooves die nooit voorspelbaar worden. More Elektra!